آخرين باري كه بدون فرزندان تان به رستوران رفتيد و غذا خورديد كي بود؟ آخرين باري كه شبي با دوستان تان از منزل بيرون رفتيد و اسمي از كودكان تان نبرديد كي بود؟
اميدوارم مدت هاي بسيار مديدي نگذشته باشد. اگر شما بگذاريد، والد بودن مي تواند همه ي زندگي شما را قبضه كند. والدين پيرو قاعده خوب مي دانند كه چه زماني كليد را بزنند. البته اين به اين منظور نيست كه همه ي كليد هاي روي ديوار را خاموش كنيد، اما مي توانيد در فرصت كوتاهي اتصال را قطع كنيد و براي خودتان تفريحي داشته باشيد.
خوب توجه كنيد اين موضوع بسيار مهمي است، زيرا صرف نظر از هر چيز ديگري، اگر فرزندان تان همه چيز زندگي شما باشند، فشار زيادي رو آن ها وارد مي شود. آن ها به اين نتيجه مي رسند كه موفقيت شخص شما بستگي به اين دارد كه آن ها چگونه عمل كنند. اين فشار زيادي است كه به يك كودك وارد مي شود.
تبعيت از اين قانون،

در ماه هاي اوليه دشوارتر است. در واقع در سه ماه اول تولد فرزندتان، شما را از رعايت اين قاعده معاف مي كنم. اما به محضي كه توانستيد اين الگو را رعايت كنيد؛ فرزندان شما نياز دارند كه شما زندگي سواي آنها داشته باشيد. اگر آنها به شكلي متكي به خودشان نباشند، بعدا كه بزرگ مي شوند با دشواري هاي بيشتري روبه رو مي گردند. اگر خودتان را در منزل حبس كنيد و همه ي انديشه تان غذا دادن به بچه و خواباندن آن ها باشد؛ چند سال بعد، از خواب بيدار مي شويد و مي بينيد حتي يك دوست در زندگي خود نداريد.
والدين موفق هميشه علايقي دارند كه با والد بودن آن ها ارتباطي ندارد. بعضي از آنها مشاغلي دارند كه مشتاقانه آن را دوست دارند؛ چيزهايي و كارهايي را پيدا مي كنند كه با پرداختن به آن ها سلامت رواني شان تضمين مي شود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: